उनाड माळावरती
उनाड माळावरती
माळावरच्या भाळावरून. टपटपणारा प्रत्येक थेंब, ओलावतो आजही
जरा जास्तच आतून
थोडाथिडका गालावर
पापण्यातलं पाणी
खारं खारं गढूळ मळकट. अवखळ विचारांची जनावरे
हूंदडतात आजही
त्या उनाड माळावर.
मावळतीचे कित्येक सूर्य
गिळलेत त्यांनी रवंथून
शेणाचे पोह बघितलेस का कधी तरी तू? एकदा तरी मागे फिरत?
आजही त्या च उनाड माळावर?
आजही त्या च उनाड माळावर?
माझा मात्र दिवस सरतो
उरतो फक्त उरभर अंधार.
कातळावर एकच नाव
कोरून जाते संधीप्रकाशातली संध्याकाळ.
उषःकालापर्यंत
सोबत करतात रोज रोज माझ्या बासरीचे सूर पण खरं सांगू
मागे फिरतात तिच
खाटी जनावरे, तोच उनाड माळ, तोच टपटपणारा उनाड पाऊस
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा