तुझा रस्ता व्हायचंय मला.
तुझा रस्ताव्हायच्य मला
जिथे ठेवशील पाऊल तिथे.
हजर व्हायचंय मला.
असायचंय तुझ्या मागे आणि पुढेही.
तुझे संवाद ऐकत.
नागमोडी वळण वाट होऊन.
पोहोचायचं मला.
माळापासून भाळापर्यंत
पहायचे आहेत मला रोजच.
अगणित चंद्र सूर्य.
उगवतीचे आणि मावळतीचे.
त्या एका निर्जन स्थळी.
फक्त आणि फक्त तुझ्या पायावर.
उभे आयुष्य अर्पून.
जयवंत कुलकर्णी
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा